ای دوستان الهی ، به ذکرش مشغول و بيادش مسرور باشيد ، چه که بهجت و سرور در
حقيقت اوّليّه از برای احبّای حقّ خلق شده و دون ايشان در حزن بوده و خواهند بود
، اگر چه به تمام نعمتهای ارض متنعّم باشند ،و فقيرند اگر چه مالک کنوز گردند .
عند اللّه غنی آن است که لؤلؤ حبّ الهی در خزانه قلبش مکنون شود و مسرور آن است
که به يادش از جميع عالميان منقطع گردد . و فی الحقيقه احزان دوستان را نفس رحمن خود
تحمّل نموده ، چنانچه در اين سجن بعيد مسجون و در دست اعداء مبتلاست . شما به کمال
فرح و اطمينان از کوثر سبحان بنوشيد و به وصفش واصف گرديد .
٣٨٣