١٥٧ يا امتی و ورقتی ان افرحی بما صعد ندائک اِلی سدرة المنتهی و انّها اجابتک من الافق الأعلی انّه لا اله الّا انا المظلوم الغريب

قد ظهرنا و اظهرنا الامر و هدينا الکلّ اِلی صراط اللّه المستقيم و شرعنا الشّرايع و امرنا الکلّ بما ينفعهم فی الآخرة و الأُولی و هم افتوا علی سفک دمی بذلک ناحت الحور و صاح الطّور و بکی الرّوح الأمين

قد منعوا انفسهم عن فيوضات الايّام بما اتّبعوا کلّ جاهل بعيد قد نبذوا بحر العلم عن ورآئهم متوجّهين اِلی الجهلاء الّذين يدّعون العلم من دون بيّنة من اللّه ربّ العالمين

طوبی لک بما نبذت الاوهام و تمسّکت بحبل اللّه المتين در فضل حق جلّ جلاله ملاحظه نما چه بسيار از ملوک و ملکهای عالم بعد از طلب و آمال و انتظار از مقصود عالميان محروم ماندند و تو بآن فائز شدی انشاء اللّه فائز شوی بعملی که عرفش بدوام اسمآء حق جلّ جلاله باقی و پاينده ماند لعمر اللّه بکلمه يا امتی معادله نمينمايد آنچه در ارض مشهود است زود است چشمهای عالم بمشاهده آنچه از قلم اعلی نازل شده روشن و منير گردد

طوبی لک و لامّ رضعتک قدر اين مقام را بدان و بايست بر خدمت امر بشأنی که شبهات و اشارات مريبين ترا از قيام باز ندارد آفتاب يقين مشرق و ناس بظنون متمسّک بحر علم موّاج و قوم بذيل جهلا متشبّث ١٥٨ اين امراض مزمنه را درياق رفع ننمايد مگر بعنايت حق جلّ جلاله

اماء آن ارض را تکبير برسان و بفضل و رحمت الهی بشارت ده انّا اردنا لک مقاما ان احمدی ثمّ اشکری ربّک الفضّال الکريم الحمد للّه العليّ العظيم .