ای برادر من، تا بمصر عشق در نيائی بيوسف جمال دوست واصل نشوی و تا چون يعقوب از چشم ظاهری نگذری چشم باطن نگشائی و تا بنار عشق نيفروزی بيار شوق نياميزی و عاشق را از هيچ چيز پروا نيست و از هيچ ضرّی ضرر نه . از نار سردش بينی و از دريا خشکش يابی ... عشق هستی قبول نکند و زندگی نخواهد ، حيات در ممات بيند و عزّت از ذلّت جويد . بسيار هوش بايد تا لايق جوش عشق شود و بسيار سر بايد تا قابل کمند دوست گردد . مبارک گردنی که در کمندش افتد و فرخنده سری که در راه محبّتش بخاک افتد . پس ای دوست از نفس بيگانه شو تا به يگانه پی بری و از خاکدان فانی بگذر تا در آشيان الهی جای گيری . نيستی بايد تا نار هستی برافروزی و مقبول راه عشق شوی . ١٦٢