توحيد بديع مقدّس از تحديد و عرفان موجودات ساحت عزّ حضرت لايزالی را لايق و سزاست که لم يزل و لايزال در مکمن قدس اجلال خود بوده و فی ازل الازال در مقعد و مقرّ استقلال و استجلال خود خواهد بود . چقدر غنی و مستغنی بوده ذات منزّهش از عرفان ممکنات و چه مقدار عالی و متعالی خواهد بود از ذکر سکّان ارضين و سماوات . از علوّ جود بحت و سموّ کرم صرف در کلّ شیء ممّا يشهد و يری آيه عرفان خود را وديعه گذارده تا هيچ شيئی از عرفان حضرتش علی مقداره و مراتبه محروم نماند و آن آيه ، مرآت جمال اوست در آفرينش و هر قدر سعی و مجاهده در تلطيف اين مرآت ارفع امنع شود ظهورات اسماء و صفات و شئونات علم و آيات در آن مرآت منطبع و مرتسم گردد علی مقام يشهد کلّ شیء فی مقامه و يعرف کلّ شیء حدّه و مقداره و يسمع عن کلّ شیء علی انّه لا اله الّا هو . ٨٩