اينکه از حقيقت نفس سؤال نموديد انّها آية الهيّة و جوهرة ملکوتيّة الّتی عجز کلّ ذی علم عن عرفان حقيقتها و کلّ ذی عرفان عن معرفتها انّها اوّل شیء حکی عن اللّه موجده و اقبل اليه و تمسّک به و سجد له در اين صورت بحق منسوب و باو راجع و من غير آن بهوی منسوب و باو راجع اليوم هر نفسی شبهات خلق او را از حق منع ننمود و ضوضاء علماء و سطوت امراء او را محجوب نساخت او از آيات کبری لدی اللّه مالک الوری محسوب و در کتاب الهی از قلم اعلی مسطور طوبی لمن فاز بها و عرف شأنها و مقامها در مراتب نفس از امّاره و لوّامه و ملهمه و مطمئنّه و راضيه و مرضيّه و امثال آن از قبل ذکر شده و کتب قوم مشحون است از اين اذکار قلم اعلی اقبال بذکر اين مراتب نداشته و ندارد نفسی که اليوم للّه خاضع است و باو متمسّک کلّ الاسمآء اسمائها و کلّ المقامات مقاماتها و در حين نوم تعلّق به شیء خارج نداشته و ندارد و در مقام خود ساکن و مستريح جميع امور باسباب ظاهر و باهر و باسباب مقامات سير و ادراک و مشاهده مختلف ميشود در بصر ملاحظه نمائيد جميع اشياء موجوده از ارض و سمآء و اشجار و انهار و جبال کلّ را مشاهده مينمايد و بيک سبب جزئی از جميع محروم تعالی من خلق الاسباب و تعالی من علّق الامور بها کلّ شیء من الأشياء باب لمعرفته و آية لسلطانه و ظهور من اسمائه و دليل لعظمته و اقتداره و سبيل الی صراطه المستقيم ...

ان النّفس علی ما هی عليه آية من آيات اللّه و سرّ من اسرار اللّه اوست آيت کبری و مخبری که خبر ميدهد از عوالم الهی در او مستور است آنچه که عالم حال استعداد ذکر آنرا نداشته و ندارد ان انظر اِلی نفس اللّه القائمة علی السّنن و النّفس الامّارة الّتی قامت علی الأعراض و تنهی النّاس عن مالک الأسماء و تأمرهم بالبغی و الفحشاء الا انّها فی خسران مبين ...

و اينکه سؤال نموديد روح بعد از خراب بدن بکجا راجع ميشود اگر بحق منسوب است برفيق اعلی راجع لعمر اللّه بمقامی راجع ميشود که جميع السن و اقلام از ذکرش عاجز است هر نفسی که در امر اللّه ثابت و راسخ است بعد از صعود جميع عوالم از او کسب فيض مينمايند اوست مايه ظهور عالم و صنايع او و اشياء ظاهره در او بامر سلطان حقيقی و مربّی حقيقی در خمير ملاحظه نمائيد که محتاجست بمايه و ارواح مجرّده مايه عالمند تفکّر و کن من الشّاکرين اين مقامات و همچنين مقامات نفس در الواح شتّی ذکر شده اوست آيتی که از دخول و خروج مقدّس است و اوست ساکن طائر و سائر قاعد شهادت ميدهد بر عالمی که از برای او اوّل و آخر است و همچنين بر عالمی که مقدّس از اوّل و آخر است در اين ليل امری مشاهده مينمائی بعد از بيست سنه او ازيد او اقلّ بعينه آنرا مشاهده مينمائی حال ملاحظه کن اين چه عالمی است تفکّر فی حکمة اللّه و ظهوراته ...

در آثار صنع ملاحظه نما و تفکّر کن خاتم انبياء ميفرمايد زدنی فيک تحيّراً و ما ذکرت فی انتهاء عالم الاجسام عرفان اين مقام معلّق است بابصار ناظرين در مقامی متناهی و در مقامی مقدّس از آن حق لم يزل بوده و خواهد بود و همچنين خلق الّا انّ الثّانی مسبوق بالعلّة در اين صورت حکم توحيد ثابت و محقّق و اينکه از افلاک سؤال نموديد اوّلاً بايد معلوم شود که مقصود از ذکر افلاک و سمآء که در کتب قبل و بعد مذکور چيست و همچنين ربط و اثر آن بعالم ظاهر بچه نحو جميع عقول و افئده در اين مقام متحيّر و مبهوت ما اطّلع بها الّا اللّه وحده حکما که عمر دنيا را بچندين هزار سال تعبير نموده‌اند در اين مدّت سيّارات را احصاء ننموده‌اند چه مقدار اختلاف در اقوال قبل و بعد ظاهر و مشهود و لکلّ ثوابت سيّارات و لکلّ سيّارة خلق عجز عن احصائه المحصون يا ايّها الناظر الی وجهی امروز افق اعلی مشرق و نداء اللّه مرتفع قد انزلنا فی الالواح ليس اليوم يوم السّؤال ينبغی لمن سمع النّداء من الأفق الأعلی يقوم و يقول لبّيک لبّيک يا اله الأسمآء و لبّيک لبّيک يا فاطر السّمآء اشهد انّ بظهورک ظهر ما کان مکتوباً فی کتب اللّه و مسطوراً فی صحف المرسلين .